YANTIQ (янтык) BÖREĞİ

(Kırım Tatarcası: Yantıq) 

Kuzu eti kıyması ve baharatlarla harmanlanıp içi hazırlanan, taze hamurdan yapılan, çibörek gibi derin yağda kızartılmadan sadece tavada ters düz edilerek kızartılan bir börek türüdür. 

*Mayasız hamurdan yapılır.

Hamur

-2 bardak su

-0,5 yemek kaşığı tuz

-2 yumurta

-2 yemek kaşığı bitkisel yağ

-936 gr un

Kıyma 

-1 kilo et

-250 gr yağlı kuyruk (koyun) yağı veya herhangi bir yağ

-4 soğan

-1 su bardağı et suyu

-Tuz, karabiber ve tercihe dayalı diğer baharatlar

Ek Olarak

-Pişirdiğiniz yantıkleri yağlamak için 100 gr eritilmiş tereyağı 

Kısaca Yapılışı

Hamuru iyice yoğurun sonra da bitkisel yağ ile yağlayın. Plastik bir torbaya koyun.

Bu sırada iç harcı hazırlayın. Kıymayı baharatlayıp bir tavaya koyun ve et suyunu dökün. Rengi griye dönene kadar pişirin. Sonra soğuğa çıkarın.

Hamuru az bir miktar unla açın, masayı, elleri ve oklavayı yağ ile yağlayın.

Kapaklı kuru bir tavada pişirin, hazır olunca üzerine eritilmiş tereyağı sürün ve bir kapakla kapatın.

Puf yantikleri yapmak istiyorsanız hamuru açın, geniş şeritler halinde kesin, üzerine ılık eritilmiş tereyağı sürün ve rulolar halinde yuvarlayın. Soğuğa çıkarın. 60-70 gramlık pullar halinde kesin sonra da üzerine 100-120 gram kıyma dökün. Maydanoz ve havuç rendesiyle süsleyip afiyetle yiyebilirsiniz.

Özbekistanlı şef Stalik Khankishiev'den Yantıq Böreği Yapımı

İçinde Yantıq geçen bir Kırım Tatar şiiriyle karşılaştım. Buraya da eklemek istedim... 

Caş tatarlarğa  

(1921) 

by Amdi Giraybay

Cyrillic script: Джаш татарларгъа

Ey, horlanğan, qullıq etken cigitler, caş tatarlar!

Otqa, suvğa, qanğa qarşı qayaday taş tatarlar!

Bu fursatta bizler kene parmaq tişlep qalmayıq,

Halq sarı may üleşken soñ, bizler torta almayıq.

Biz zamannı añlamasaq, zaman bizni añlamaz,

Kültöbede aytışsaq da bizni kimse dıñlamaz.

Kültöbeday kül bolır da, kökke uçıp ketermiz,

İş keçken soñ: «Vay, şay eken» der de, peşman etermiz.

Romanovlar, Nikolaylar bizni coymaq istedi,

Avuz açıp bir söz aytsaq, ot saçtı, «sus» dedi.

Tatar kene türlenmedi, aldanmadı, bitmedi,

Bizni coymaq istegenler maqsadına cetmedi.

Bu topraq top parçalansa, yerni cuvsa deryalar,

Bütün dünya otqa cansa, öksüz qalsa keryalar,

Bizler kene tatar bolıp, tatar tüsli catarmız,

Tarihlarnı aqtardıqmı – bu sözlerge qanarmız.

Qoşulsaq da, çalışsaq da, bir işke baş bolsaq da,

Catlar kirgen qapılarğa biz de kirip tolsaq da,

Kene işçi, calpaq taban, qara tatar, tatarmız,

Bilmiymen men, ne küngecek bizler yantıq satarmız.

Ay suv carıq, col tahtaday, tüm-tüz bolıp turğanda,

Halq cıyılıp, sır sırdaşıp, yañı yaşav qurğanda,

Neçün bizler anda-mında qorqa-pısa cüremiz,

Çalışqanğa mısqıl ete, ya da dudaq büremiz.

Halq toy ete, biz sarğuşmız, yuqlamağa dalğanmız,

Suv sıyırnıñ qaymağınday uyuşqan da qalğanmız.

Közimizni caltıratıp, qaltıray da turamız,

«Kel, arqadaş, kel!» – deseler, bizler çette turamız.

Arqadaşlar! Eger bizler şu qusurnı körmesek,

Halqımızçün çalışmasaq, can talaşıp cürmesek,–

Bizler, soysız, bozuq qanlı, atsız, cayav tatarmız,

Çıqalmamız bastırıqtan, biz ebediy catarmız.

Qattı küçli caş tatarlar, cıyılıñız, aydıñız,

Demesinler catlar bizge: «Yıqıldıñız, taydıñız».

Qoşuldıqmı – añlaşırmız, çalışırmız, çalışır...

Şayte-şayte bu işlerge alışırmız, alışır.

Yükselteyik bu caşlıqnı – avelensin, aylansın,

Bütün tatar, caşı-qartı bir qazıqqa baylansın.

«Ay, tatarlar! Siz dünyanı cutacaqsız», desinler,

Bizler kene bağırayıq: "Aqqımıznı bersinler!"